<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
<p>Thai line breaking test. The original source of this text was ICU, and the reference
expected html was generated with ICU's word break iterator.</p>
<div style="width:1px; position:absolute; left:30%">
บท​ที่๑พายุ​ไซโคลน
โด​โรธี​อาศัย​อยู่​ท่ามกลาง​ทุ่งใหญ่​ใน​แคนซัส​กับ​ลุง​เฮ​นรี​ชาวไร่​และ​ป้า​เอ็ม​ภรรยา​ชาวไร่
บ้าน​ของ​พวก​เขา​หลัง​เล็ก​เพราะ​ไม้​สร้าง​บ้าน​ต้อง​ขน​มา​ด้วย​เกวียน​เป็น
ระยะ​ทาง​หลาย​ไมล์
บ้าน​มี​สี่​ฝา​มี​พื้น​กับ​หลังคา​รวม​ทำ​เป็น​ห้อง​เดียว
ใน​ห้อง​มี​ทั้ง​เตา​หุง​ต้ม​ที่​สนิม​ดู​ขึ้น​เลอะ
มี​ตู้​ใส่​ถ้วย
ชาม
โต๊ะ
เก้าอี้​สาม​หรือ​สี่​ตัว
แล้ว​ก็​มี​เตียง​นอน
ลุง​เฮ​นรี​กับ​ป้า​เอ็ม​มี​เตียง​นอน​ใหญ่​อยู่​ที่​มุม​หนึ่ง
ส่วน​โด​โร​ธีมี​เตียง​เล็ก​อีก​ที่​มุม​หนึ่ง
ไม่มี​ห้อง​ใต้​เพดาน​เลย​ห้อง​ใต้ถุน​ก็​ไม่มี
เว้น​แต่​มี​โพ​รง​เล็กๆ
ที่​ขุด​ไป​ใต้
พื้น​เรียก​ว่า
"​โพรง​ไซโคลน​"
เป็น​ที่​ครอบครัว​นี้​จะ​มุด​เข้าไป​เมื่อ​เกิด​ลม​มหา​ภัย
ซึ่ง​กระโชก​แรง​จน​บดขยี้​สิ่ง​ก่อ​สร้าง​ใดๆ
ที่​ขวาง​ทาง​มัน​ได้​ตรง​กลาง​พื้น​มี​ฝา​เปิด​เข้าไป
จาก​นั้น​มี​บันได​ลง​ไป​ถึง​โพรง​มืด​เล็กๆ
เมื่อ​โด​โรธี​ยืน​ที่​ปาก​ประตู​และ​มอง​ไป​รอบๆ
เธอ​ไม่​เห็น​อะไร​นอกจาก​ท้อง​ทุ่ง​กว้าง​สี​เทา​หม่น​ทั่ว​ทุก​ด้าน
ไม่มี​แม้​ต้นไม้​สัก​ต้น​หรือ​บ้าน​สัก​หลัง​ที่​โผล่​พ้น​ภูมิประเทศ​อัน​ราบ​เรียบ
แผ่​ไป​ไกล​จน​จด​ขอบ​ฟ้า​ทั่ว​ทุก​ทิศ
ดวงตะวัน​เผา​ผืน​ดิน​ที่​ไถ​แล้ว​จน​กลาย​เป็น​แผ่น​มหึมา​สี​ดำ
มี​รอย​แตก​ระแหง​อยู่​ตลอด
แม้แต่​หญ้า​ก็​ไม่​เขียว
เพราะ​ดวงตะวัน​เผา​ยอด​ใบ​ยาว​เสีย​จน​เป็น​สี​เทา​หม่น​มอง​เห็น​อยู่​ทั่วไป
ครั้ง​หนึ่ง​เคย​ทาสี​บ้าน​เอา​ไว้
แต่​ก็​ถูก​ดวงตะวัน​เผา​เสีย​จน​สี​พอง
แล้ว​ฝน​ก็​ชะ​มัน​หลุด​ไป​จน​หมด
และ​ตอน​นี้​บ้าน​จึง​ดู​หม่นหมอง​เป็น​สี​เทา​เหมือน​สิ่ง​อื่นๆ
ด้วย
ตอน​ที่​ป้า​เอ็ม​ย้าย​มา​อยู่​ที่​นี่
เธอ​ยัง​สาว
เป็น​ภรรยา​ที่​งดงาม
แล้ว​แดด​และ​ลม​ก็ได้​เปลี่ยน​เธอ​ไป
เอา​ประกาย​ไป​จาก​ดวงตา​เธอ​ปล่อย​ไว้​แต่​ความ​สุขุม​อย่าง​หม่นหมอง
เอา​สี​แดง​จาก​แก้ม​และ​ริม​ฝีปาก​เธอ​ไป
กลาย​เป็น​สี​หม่นๆ
เหมือน​กัน
เธอ​ผอม​และ​หลัง​โค้ง
และ​เดี๋ยว​นี้​ไม่​เคย​ยิ้ม​เลย
เมื่อ​โด​โรธี​ซึ่ง​เป็น​เด็ก​กำพร้า​มา​อยู่​กับ​เธอ​ตอน​แรก
ป้า​เอ็ม​ตื่น​เต้น​กับ​เสียง​หัวเราะ​ของ​เด็ก​น้อย​มาก
เธอ​จะ​ส่ง​เสียง​ร้อง​แล้ว​เอา​มือ​ทาบ​อก​ทุก​ครั้ง​ที่​เสียง​อัน​ร่าเริง​ของ​โด​โรธี​เข้าหู​เธอ
และ​เธอ​เฝ้า​มอง​เด็ก​หญิง​น้อยๆ
ด้วย​ความ​ประหลาด​ใจ
ด้วย​ยัง​หา​อะไร​มา​เป็น​เรื่อง​หัวเราะ​ได้
ลุง​เฮ​นรี​ไม่​เคย​หัวเราะ
ลุง​ทำงาน​หนัก​จาก​เช้า​ยัน​ค่ำ
และ​ไม่​เคย​รู้จัก​ว่า​ความ​ร่าเริง​คือ​อะไร
ลุง​ดู​หม่นหมอง​ไป​หมด​ตั้งแต่​เครา​ยาว​จน​จด​รองเท้า​บูต​อัน​หยาบ
แล้ว​ลุง​ก็​ดู​เคร่งขรึม​น่า​เกรง​ขาม​ไม่​ค่อย​จะ​พูด
มี​โต​โต้​ที่​ทำให้​โด​โรธี​หัวเราะ​ได้
และ​ช่วย​เธอ​ให้​พ้น​จาก​การก​ลาย​เป็น​สี​เทา​หม่น​เหมือน​กับ​สิ่ง​รอบ​ตัว​อื่นๆ
โต​โต้​สี​ไม่​เทา​หม่น
แต่​มัน​เป็น​หมา​สี​ดำ​ตัว​น้อยๆ
ขน​ยาว​ปุย​ราวกับ​ไหม
มี​ตา​ดำ​เล็ก​เป็น​ประกาย​รื่นเริง​อยู่​สอง​ข้าง​จมูก​เล็ก​อัน​น่า​ขัน​ของ​มัน
โต​โต้​เล่น​ทั้ง​วัน
และ​โด​โรธี​ก็​เล่น​กับ​มัน
และ​รัก​มัน​เหลือ​เกิน
อย่างไร​ก็ตาม
วัน​นี้​ทั้ง​คู่​ไม่​ได้​เล่น
ลุง​เฮ​นรี​นั่ง​อยู่​ที่​บันได​ประตู​และ​เฝ้า​กังวล​จ้อง​ดู​ท้องฟ้า​สี​เทา​หม่น​ผิด​ปกติ
โด​โรธี​ยืน​ที่​ประตู
กอด​โต​โต้​ไว้​ใน​อ้อม​แขน
และ​ก็​มอง​ดู​ท้องฟ้า​อยู่​เหมือน​กัน
ป้า​เอ็​มกำ​ลัง​ล้าง​ชาม​อยู่
จาก​ด้าน​เหนือ​ไกล​ออก​ไป
มี​เสียง​ลม​คราง​แผ่ว​เบา​ได้ยิน​มา
ลุง​เฮ​นรี​และ​โด​โรธี​เห็น​ต้น​หญ้า​สูง​เอน​เป็น​คลื่น​ก่อน​ที่​พายุ​จะ​มา​ถึง
แล้ว​ก็​มี​เสียง​หวีด​หวิว​ชัดเจน​มา​จาก​บรรยากาศ​ทาง​ใต้
และ​เมื่อ​เหลือบ​ตา​ไป​ทาง​ด้าน​นั้น​ก็​เห็น​คลื่น​หญ้า​มา​ทาง​ด้าน​นั้น​ด้วย
ลุง​เฮ​นรี​ผุด​ลุก​ขึ้น​ทันใด
"​ลม​ไซโคลน​มา
เอ็ม​"
ลุง​ร้อง​บอก​ภรรยา
"​ข้า​จะ​ไป​ดู​สัตว์​เลี้ยง​หน่อย​"
แล้ว​ลุง​ก็​วิ่ง​ไป​ยัง​เพิง​ที่​วัว​และ​ม้า​อาศัย​อยู่
ป้า​เอ็ม​หยุด​ทำงาน​และ​มา​ที่​ประตู
เพียง​ชายตา​มอง
ป้า​ก็​บอก​ได้​ว่า​อันตราย​มา​ถึง​แล้ว
"​เร็ว​โด​โรธี​!​"
ป้า​ตะโกน
"​วิ่ง​ไป​ห้อง​ใต้ถุน​"
โต​โต้​ผลุน​กระโดด​ลง​จาก​อ้อม​แขน​โด​โรธี
แล้ว​เข้าไป​ซ่อน​อยู่​ใต้​เตียง
เด็ก​หญิง​น้อย​เข้าไป​ดึง​มัน​ออก​มา
ป้า​เอ็​มก​ระ​ชาก​ฝา​ที่​พื้น​ออก​อย่าง​อก​สั่น​ขวัญ​หาย
ปีน​บันได​ไม้​ลง​ไป​ใน​โพรง​เล็ก​อัน​มืด​ทึบ
โด​โรธี​จับ​โต​โต้​ได้​ใน​ที่สุด
และ​วิ่ง​ตาม​ป้า​เธอ​ไป
เมื่อ​เธอ​มา​ได้​ครึ่ง​ห้อง​ก็​มี​เสียง​หวีด​หวือ
ส่วน​บ้าน​ก็​สั่น​อย่าง​แรง​จน​เธอ​หก​คะมำ​นั่ง​จ้ำเบ้า​อยู่​กับ​พื้น
แล้ว​สิ่ง​ประหลาด​ก็​เกิด​ขึ้น
บ้าน​หมุน​ไป​หมุน​มาส​อง​สาม​รอบ
แล้ว​ก็​ลอย​ขึ้น​สู่​อากาศ​อย่าง​ช้าๆ
โด​โร​ธีรู้​สึก​ราวกับ​ว่า​เธอ​ได้​ขึ้น​ไป​กับ​ลูก​บอลลูน
พายุ​เหนือ​กับ​พายุ​ใต้​มา​พบ​กัน​ตรง​ที่​บ้าน​พอดี
และ​ทำให้​ตรง​นั้น​เป็น​จุดศูนย์กลาง​ของ​พายุ​ไซโคลน
ตาม​ปกติ​ตรง​กลาง​พายุ​ไซโคลน​อากาศ​จะ​นิ่ง
แต่​ความ​กดดัน​อย่าง​หนัก​ของ​ลม​ทุก​ด้าน​รอบ​บ้าน
ทำให้​บ้าน​ลอย​สูง​ขึ้นๆ
จน​กระทั่ง​ขึ้น​ไป​อยู่​สุด​ยอด​ของ​พายุ​ไซโคลน
และ​จาก​ตรง​นั้น​ก็​ถูก​หอบ​ไป​หลาย​ไมล์
ง่ายดาย​ราวกับ​หอบ​ขน​นก
มืด​มาก​แล้ว
ลม​ยัง​ส่ง​เสียง​หวีด​หวือ​น่า​กลัว​อยู่​รอบ​ตัว​เธอ
แต่​โด​โรธี​เห็น​ว่า​เธอ​สามารถ​นั่ง​ไป​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​นัก
ครั้ง​หนึ่ง​หลัง​จาก​ที่​บ้าน​สะดุด​อย่าง​แรง​และ​หมุน​ไป​รอบๆ
สอง​สาม​ครั้ง​ใน​ตอน​แรก
เธอ​ก็​รู้สึก​ว่า​ตัว​เอง​ถูก​แกว่ง​อย่าง​แผ่ว​เบา​ราว​ทารก​ใน​เปล
โต​โต้​ไม่​ชอบใจ​เลย
มัน​วิ่ง​ไป​วิ่ง​มาร​อบ​ห้อง
ทาง​โน้น​ที​ทาง​นี้​ที​ส่ง​เสียง​เห่า​ดัง​ก้อง
แต่​โด​โรธี​นั่ง​นิ่ง​อยู่​บน​พื้น​เฝ้า​คอย​ดู​ว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น
ครั้ง​หนึ่ง​โต​โต้​เข้าไป​ใกล้​ฝา​ที่​พื้น​มาก​ไป
เลย​พลัด​ตกลง​ไป
ที​แรก​เด็ก​หญิง​คิด​ว่า​เธอ​จะ​สูญ​เสีย​มัน​ไป​เสีย​แล้ว
แต่​ชั่ว​ครู่​เธอ​ก็​เห็น​หู​ของ​มัน​โผล่​ขึ้น​มา​จาก​ช่อง​นั้น
ทั้งนี้​เพราะ​แรง​กด​อย่าง​หนัก​ของ​อากาศ​ทำให้​โต​โต้​ไม่​ตกลง​ไป​ข้าง​ล่าง
โด​โรธี​คลาน​ไป​ที่​ช่อง​นั้น​จับ​หู​โต​โต้​ไว้​ได้
และ​ลาก​มัน​มา​ที่​ห้อง​อีก
หลัง​จาก​นั้น​ก็​ปิด​ฝา​พื้น​เพื่อ​จะ​ได้​ไม่​เกิด​อุบัติเหตุ​อีก
ชั่วโมง​แล้ว​ชั่วโมง​เล่า​ผ่าน​ไป
โด​โรธี​ค่อยๆ
หาย​กลัว
แต่​เธอ​รู้สึก​เหงา​เหลือ​เกิน
และ​ลม​ก็​ส่ง​เสียง​หวีด​หวือ​ดัง​เสีย​จน​เธอ​แทบ​จะ​หู​หนวก
ที​แรก​เธอ​สงสัย​ว่า​คงจะ​ถูก​ฉีก​กระชาก​ออก​เป็น​ชิ้น​เล็ก​ชิ้น​น้อย​เมื่อ​บ้าน​เอน​ล้ม​ลง​อีก​ครั้ง
แต่​หลาย​ชั่วโมง​ผ่าน​ไป​ก็​ไม่มี​อะไร​เกิด​ขึ้น​เธอ​เลย​เลิก​วิตก​และ​ตัดสิน​ใจ​คอย​ดู​อย่าง​สงบ
และ​รอ​ว่า​อนาคต​จะ​เป็น​อย่างไร
ใน​ที่สุด​เธอ​คลาน​จาก​พื้น​ห้อง​ที่​โยก​ไป​มา​ขึ้น​ไป​บน​เตียง
แล้ว​ก็​นอน​ลง
โต​โต้​ตาม​ติด​มา​นอน​ลง​ใกล้ๆ
เธอ
ไม่​ช้า​โด​โรธี​ก็​ปิด​ตา​ลง​หลับ​ผล็อย​ไป​อย่าง​สนิท​ทั้งๆ
ที่​บ้าน​โยก​ไป​มา​และ​ลม​ก็​คราง​หวีด​หวือ
</div>
Codebase Browser
chromium